Θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ὃτι ὁ τελικός σκοπός τῆς βυζαντινῆς ὑμνογραφίας καὶ μελωδίας, δὲν εἶναι νὰ εὐχαριστήσει τὴν ἀκοὴ, ἂλλωστε ἡ ἀκοὴ μπορεῖ νὰ εὐχαριστηθεῖ καὶ μὲ ἂλλους τρόπους. Ὁ σκοπός τῆς Β.Μ. εἶναι νὰ καταφέρει νὰ φτάσει στὸν ἐσωτερικὸ ἂνθρωπο, τὴν ψυχὴ. Νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὰ γήϊνα. Νὰ ξεχάσουμε τὰ πάθη, τὶς ἀγωνίες καὶ κάθε βιοτικὴ μέριμνα. Νὰ ἀνυψωθοῦμε πρός τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια, ἐκεῖ ὃπου "ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως, Κύριε Δόξα Σοι", ὃπως λέει καὶ ὁ ὑμνωδός.
Δεδομένου ὃτι κάθε λατρευτικὴ ἐκδήλωση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γίνεται μὲ τὴ βοήθεια τῶν ὓμνων, καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαῖος εἶναι ὁ ρόλος τῆς Β.Μ.. Ἓνας ρόλος πού δυστυχῶς συχνὰ παραγνωρίζεται ἢ δὲν ἐκτιμᾶται ὃπως θά ' πρεπε!
Ἃς δοῦμε ποιὰ ἢταν ἡ κατάσταση τὴν ἐποχὴ τῆς μεγάλης ἀκμῆς τοῦ Βυζαντίου, ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ μουσικὴ τῆς ἐκκλησίας γνώρισε τὴ μεγαλύτερη της δόξα. Συγκεκριμένα γιὰ τὴ Μεγάλη Ἐκκλησία, τὴν Ἁγία Σοφία, οἱ αὐτοκράτορες διέθεταν τεράστια ποσὰ γιὰ τὴ συντήρηση τῶν μουσικῶν χορῶν καὶ ὃλων ἐκείνων ποὺ ἐργάζονταν στὸ ναὸ. Καθόριζαν ἐπίσης τὸν ἀριθμὸ τῶν μελῶν τῶν χορῶν, τῶν ἱερέων, διακόνων καὶ ὃλων γενικὰ ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὸν ναὸ. Στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουστινιανῦ (6ος αἰῶνας) ὁ ἀριθμός ὃλων αὐτῶν καθορίστηκε στοὺς 420, ἐνῶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἠρακλείου (7ος αἰῶνας) στοὺ 600! Τὶ μεγαλοπρέπεια θὰ πρέπει νὰ ὑπῆρχε μέσα στὴν Ἁγία Σοφία μὲ τόσο μεγάλο ἀριθμὸ προσώπων!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου